درس نهم قرآن ششم:

همتلاشی های عزیز سلام؛ با درس هشتم آموزش قرآن پایه ششم در خدمتتون هستم.
با ما همراه باشید.

 

جلسه اول(درس نهم قرآن ششم):

آیات ۱ تا ۲۶ سوره واقعه

معنی آیات:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَهُ ﴿۱﴾

آن واقعه چون وقوع یابد (۱)

لَیْسَ لِوَقْعَتِهَا کَاذِبَهٌ ﴿۲﴾

[که] در وقوع آن دروغى نیست (۲)

خَافِضَهٌ رَافِعَهٌ ﴿۳﴾

پست‏ کننده [و] بالابرنده است (۳)

إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا ﴿۴﴾

چون زمین با تکان [سختى] لرزانده شود (۴)

وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا ﴿۵﴾

و کوهها [جمله] ریزه ریزه شوند (۵)

فَکَانَتْ هَبَاءً مُنْبَثًّا ﴿۶﴾

و غبارى پراکنده گردند (۶)

وَکُنْتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَهً ﴿۷﴾

و شما سه دسته شوید (۷)

فَأَصْحَابُ الْمَیْمَنَهِ مَا أَصْحَابُ الْمَیْمَنَهِ ﴿۸﴾

یاران دست راست کدامند یاران دست راست (۸)

وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَهِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَهِ ﴿۹﴾

و یاران چپ کدامند یاران چپ (۹)

وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ ﴿۱۰﴾

و سبقت‏گیرندگان مقدمند (۱۰)

أُولَئِکَ الْمُقَرَّبُونَ ﴿۱۱﴾

آنانند همان مقربان [خدا] (۱۱)

فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿۱۲﴾

در باغستانهاى پر نعمت (۱۲)

ثُلَّهٌ مِنَ الْأَوَّلِینَ ﴿۱۳﴾

گروهى از پیشینیان (۱۳)

وَقَلِیلٌ مِنَ الْآخِرِینَ ﴿۱۴﴾

و اندکى از متاخران (۱۴)

عَلَى سُرُرٍ مَوْضُونَهٍ ﴿۱۵﴾

بر تختهایى جواهرنشان (۱۵)

مُتَّکِئِینَ عَلَیْهَا مُتَقَابِلِینَ ﴿۱۶﴾

که روبروى هم بر آنها تکیه داده‏ اند (۱۶)

یَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ ﴿۱۷﴾

بر گردشان پسرانى جاودان [به خدمت] مى‏ گردند (۱۷)

بِأَکْوَابٍ وَأَبَارِیقَ وَکَأْسٍ مِنْ مَعِینٍ ﴿۱۸﴾

با جامها و آبریزها و پیاله[ها]یى از باده ناب روان (۱۸)

لَا یُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا یُنْزِفُونَ ﴿۱۹﴾

[که] نه از آن دردسر گیرند و نه بى‏ خرد گردند (۱۹)

وَفَاکِهَهٍ مِمَّا یَتَخَیَّرُونَ ﴿۲۰﴾

و میوه از هر چه اختیار کنند (۲۰)

وَلَحْمِ طَیْرٍ مِمَّا یَشْتَهُونَ ﴿۲۱﴾

و از گوشت پرنده هر چه بخواهند (۲۱)

وَحُورٌ عِینٌ ﴿۲۲﴾

و حوران چشم‏درشت (۲۲)

کَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَکْنُونِ ﴿۲۳﴾

مثل لؤلؤ نهان میان صدف (۲۳)

جَزَاءً بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿۲۴﴾

[اینها] پاداشى است براى آنچه میکردند (۲۴)

لَا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِیمًا ﴿۲۵﴾

در آنجا نه بیهوده‏ اى مى ‏شنوند و نه [سخنى] گناه‏ آلود (۲۵)

إِلَّا قِیلًا سَلَامًا سَلَامًا ﴿۲۶﴾

سخنى جز سلام و درود نیست (۲۶)

جلسه دوم:

تمرین اول:

آب

آتش

درخت

بزرگ

تمرین دوم:

1. آیا
2. شما
3. ما
4. شکر می کنید

تمرین سوم:

1. پس آیا تدبیر و اندیشه نمی کنید در قرآن؟
2. آیا شما ان را خلق می کنید یا ما خالق(آن) هستیم.
3. و نیرومند کرد شما را با یاری خویش و روزی داد به شما از غذا های پاک تا شما شکر کنید.

جلسه سوم(درس نهم قرآن ششم):

سوره واقعه آیات ۵۱ تا ۷۴

معنی آیات:

ثُمَّ إِنَّکُمْ أَیُّهَا الضَّالُّونَ الْمُکَذِّبُونَ ﴿۵۱﴾

آنگاه شما اى گمراهان دروغپرداز (۵۱)

لَآکِلُونَ مِنْ شَجَرٍ مِنْ زَقُّومٍ ﴿۵۲﴾

قطعا از درختى که از زقوم است‏ خواهید خورد (۵۲)

فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ ﴿۵۳﴾

و از آن شکمهایتان را خواهید آکند (۵۳)

فَشَارِبُونَ عَلَیْهِ مِنَ الْحَمِیمِ ﴿۵۴﴾

و روى آن از آب جوش مى ‏نوشید (۵۴)

فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِیمِ ﴿۵۵﴾

[مانند] نوشیدن اشتران تشنه (۵۵)

هَذَا نُزُلُهُمْ یَوْمَ الدِّینِ ﴿۵۶﴾

این است پذیرایى آنان در روز جزا (۵۶)

نَحْنُ خَلَقْنَاکُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ ﴿۵۷﴾

ماییم که شما را آفریده‏ ایم پس چرا تصدیق نمى ‏کنید (۵۷)

أَفَرَأَیْتُمْ مَا تُمْنُونَ ﴿۵۸﴾

آیا آنچه را [که به صورت نطفه] فرو مى ‏ریزید دیده‏ اید (۵۸)

أَأَنْتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ ﴿۵۹﴾

آیا شما آن را خلق مى ‏کنید یا ما آفریننده‏ ایم (۵۹)

نَحْنُ قَدَّرْنَا بَیْنَکُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِینَ ﴿۶۰﴾

ماییم که میان شما مرگ را مقدر کرده‏ ایم و بر ما سبقت نتوانید جست (۶۰)

عَلَى أَنْ نُبَدِّلَ أَمْثَالَکُمْ وَنُنْشِئَکُمْ فِی مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿۶۱﴾

[و مى‏ توانیم] امثال شما را به جاى شما قرار دهیم و شما را [به صورت] آنچه نمیدانید پدیدار گردانیم (۶۱)

وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَهَ الْأُولَى فَلَوْلَا تَذَکَّرُونَ ﴿۶۲﴾

و قطعا پدیدار شدن نخستین خود را شناختید پس چرا سر عبرت گرفتن ندارید (۶۲)

أَفَرَأَیْتُمْ مَا تَحْرُثُونَ ﴿۶۳﴾

آیا آنچه را کشت مى ‏کنید ملاحظه کرده‏ اید (۶۳)

أَأَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ ﴿۶۴﴾

آیا شما آن را [بى‏یارى ما] زراعت مى ‏کنید یا ماییم که زراعت مى ‏کنیم (۶۴)

لَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَکَّهُونَ ﴿۶۵﴾

اگر بخواهیم قطعا خاشاکش مى‏ گردانیم پس در افسوس [و تعجب] مى‏ افتید (۶۵)

إِنَّا لَمُغْرَمُونَ ﴿۶۶﴾

[و مى‏ گویید] واقعا ما زیان زده‏ ایم (۶۶)

بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ﴿۶۷﴾

بلکه ما محروم شدگانیم (۶۷)

أَفَرَأَیْتُمُ الْمَاءَ الَّذِی تَشْرَبُونَ ﴿۶۸﴾

آیا آبى را که مى ‏نوشید دیده‏ اید (۶۸)

أَأَنْتُمْ أَنْزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنْزِلُونَ ﴿۶۹﴾

آیا شما آن را از [دل] ابر سپید فرود آورده‏ اید یا ما فرودآورنده‏ ایم (۶۹)

لَوْ نَشَاءُ جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْکُرُونَ ﴿۷۰﴾

اگر بخواهیم آن را تلخ مى‏ گردانیم پس چرا سپاس نمى دارید (۷۰)

أَفَرَأَیْتُمُ النَّارَ الَّتِی تُورُونَ ﴿۷۱﴾

آیا آن آتشى را که برمى‏ افروزید ملاحظه کرده‏ اید (۷۱)

أَأَنْتُمْ أَنْشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ الْمُنْشِئُونَ ﴿۷۲﴾

آیا شما [چوب] درخت آن را پدیدار کرده‏ اید یا ما پدیدآورنده‏ ایم (۷۲)

نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْکِرَهً وَمَتَاعًا لِلْمُقْوِینَ ﴿۷۳﴾

ما آن را [مایه] عبرت و [وسیله] استفاده براى بیابانگردان قرار داده‏ ایم (۷۳)

فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿۷۴﴾

پس به نام پروردگار بزرگت تسبیح گوى (۷۴)